Miód Lipowy

Miód lipowy pozyskiwany jest przez pszczoły z kwiatów popularnie występującej w Polsce lipy drobnolistnej („Tilia cordata” Mili.) oraz lipy szerokolistnej („Tilia platyphyllos” Scop). Lipa, nazywana przez pszczelarzy królową pożytków miododajnych, kwitnie na przełomie czerwca i lipca, dostarczając cennego pożytku dla pszczół, najczęściej przez okres kilkunastu dni. Natomiast lipy Dalekiego Wschodu, z uwagi na mnogość gatunków, kwitną przez dłuższy czas, przedłużając nektarowanie do 25 dni. Pozyskiwany w tym okresie produkt uważany jest za jeden z najlepszych odmianowych miodów nektarowych.

Miód lipowy, w stanie płynnym, ma barwę od zielonkawożółtawej do jasnobursztynowej. Według danych węgierskich barwa miodu zależy od terminu zbioru; pozyskany później jest jasnobrązowy. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na biało-żółte do złocistożółtego.

Konsystencja i barwa miodu lipowego, w stanie płynnym, przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, niekiedy krupkowatą. Miód ten ma charakterystyczny aromat, przypominający woń kwiatów lipy i uważany jest przez znawców za bardzo przyjemny. W smaku miód ten jest dość ostry, często lekko gorzkawy.

Lipa przez Słowian uważana była za drzewo święte. Miała chronić przed piorunami i złymi duchami. Przekonanie to przejęli potem chrześcijanie i bardzo często wieszali figurki Matki Boskiej na lipie i budowali kapliczki pod lipami. W Starożytnej Grecji była uważana za symbol niewinności i czystości. Największa lipa drobnolistna w Polsce rośnie w miejscowości Cielętniki, gmina Dqbrowa Zielona. Ma ona wysokość 35 m, obwód 995 cm i liczy ok. 520 lat (dane z 2005 r.)

Źródło: Pszczelarz Polski 2010