Miód Nawłociowy
July 26, 2019
Źródłem nektaru z którego powstaje miód nawłociowy są drobne, zebrane w koszyczki, złocistożółte kwiaty nawłoci kanadyjskiej - Solidago canadensis L. i nawłoci późnej - Solidago serotina Ait., z rodziny złożonych. Dostarczają one w okresach masowego kwietnienia, tj. w sierpniu i wrześniu, duych ilości nektaru. Co ważne, późny okres kwitnienia tych roślin przypada na okres luki w pożytkach pszczelich i doskonale go wypełnia. Wydajność miodowa dla nawłoci późnej wynosi od 500 do 800 kg z hektara. natomiast dla liczniej oblatywanej przez pszczoły nawłoci kanadyjskiej dochodzi do 900 kg z tej samej powierzchni. Znacznych ilości nektaru dostarczają ponadto żółte kwiaty nawłoci pospolitej, popularnie zwanej złotą rózgą - Solidago virgaurea L., z której prszczoły licznie zbierają nektar w okresie znacznie dłuszym, tj. trwającym od końca czerwca do połowy września.
Miód nawłociowy charakteryzuje się żółtą barwą z lekkim zielonkawym odcieniem. Po krystalizacji nieco ciemnieje, przybierając konsystencję drobnoziarnistą. Ma delikatny, lekko aromatyczny zapach. Odznacza się przyjemnym, kwaskowatym smakiem przez co sprawia wrażenie mniej słodkiego.
Zawiera składniki lotne warunkujące jego przyjemny smak i aromat. Według badań węgierskich w miodzie z Solidago stwierdzono występowanie frakcji lotnej w ilości 0,12%.
Badania własne próbek miodu nawłociowego wskazują na jego średnią i wysoką aktywność antybiotyczną. Dla różnych próbek powyższej odmiany miodu, pochodzących z różnych terenów Polski i zebranych w innym terminie, kształtowała się ona w zakresie rozcieńczeń miodu od 1:8 do 1:64, co odpowiadało wartościom inhibinowym od 2 do 5.
Z tego względu miód nawłociowy może znaleźć zastosowanie jako cenny produkt wspomagający leczenie schorzeń wywołanych przez drobnoustroje. Jak na razie brak jest danych na temat leczniczego wykorzystania tej odmiany miodu. Z uwagi na moczopędne, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne działanie roślin z której pszczoły zbierają nektar można przypuszczać, że miód ten będzie wykazywał działanie lecznicze i wspomagające w schorzeniach wywołanych przez drobnoustroje, w tym w zakażeniach pęcherza i dróg moczowych, jak również innych stanach zapalnych.
Źródło: Pszczelarz Polski 2010